Yolculukta yanıma almama rağmen toplasan 2 sayfa ancak okuyabildim kitabımı.Aslında heyecanlı bir yerlere de gelmiştim,bambam izin verseydi baya yol alırdım herhalde .okumak için sabırsızlanıyorum ama hep birazdan çocuğu uyutunca bulaşığı halledince,çamaşırı asim da sonra diye diye o günü bitiriyorum .
Bu günlerde zaman benle yarışıyor koskoca günde akşam nasıl oluyor bir türlü anlamıyorum.:(
Aslında koca bir günde yapabileceğim o kadar çok şey varken anasıl olur da hiçbir şey yapmadan günü kapatabiliyorum bilmiyorum akşam yatağa girdiğimde kocaman bir pişmanlık...şunu da yapsaydım,bunu da yapabilirdim niye yapmadım kiacep? derken derken gözlerim kapanıyor ve bambam ağlamaya başlıyor.Gece mesaisi!!!!!
Eskiden akşam beşiğine koyduğumda kendi başına uyuyan ve deliksiz sabaha kadar yatanbir oğlum vardı,şimdi? ya şimdi?
Salla,emzir ,rahatlatıcı müzik veya ninni aç sonra uyut saat başı bazen 1 saat içinde 2-3 defa kalkan bir çocuk oldu çıktı.
Düzelir diye umut etmekten kendimi alamıyorum.Umut fakirin ekmeği demişler.Ama karar verdim kitabımı 1 hafta içinde bitiricem.Bambamı sallarken çok sıkılıyorum iyi bir başlangıç olabilir:))
5 Eylül 2014 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder